Παρά την ρευστότητα που έχει δημιουργηθεί στο πολιτικό πεδίο δεν πρέπει να παραλείπεται το γεγονός ότι τα κόμματα είναι οι μοναδικοί φορείς που μπορούν να ασκήσουν κυβερνητική εξουσία.

Εγώ φταίω που ανέβηκα στον τροχό της έλειψης λογικής

Επειδή το να αλλάξουμε εκ βάθρων το πολιτικό μας σύστημα φαντάζει σχεδόν αδύνατο και επειδή όλες οι σημερινές «αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες» δεν είναι και τόσο δημοκρατίες ας δούμε τι θα μπορούσε να γίνει «σχετικά» εύκολα.

Οι πολίτες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε κόμματα που (τα περισσότερα από αυτά) ΔΕΝ είναι Κόμματα σύμφωνα με τον ορισμό της Πολιτικής Επιστήμης. Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι εκλογές ΔΕΝ είναι εκλογές.

Για τους ανθρώπους που αρνούνται να χαραμίσουν δέκα λεπτά από την μέρα τους για να σκεφτούν το μέλλον της χώρας τους και δυο τρεις Κυριακές κάθε τέσσερα χρόνια για να πούνε την γνώμη που σχημάτισαν από την σκέψη τους, θα βρεθεί οπωσδήποτε δικτάτορας είτε με είτε χωρίς βουλή.

Μπορεί οι εσωτερικές ελευθερίες ν'αποκτώνται με προσωπική προσπάθεια και καλλιέργεια,αλλά δεν νομίζετε πως οι ελευθερίες υπ'αριθμό 2 και 1α παραβιάζονται βάναυσα στην Ελλάδα,με αποτέλεσμα να έχουμε στρέβλωση της Δημοκρατίας;

Εδώ λοιπόν βολεύει την ολιγαρχία ο μύθος περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης, ο οποίος άλλωστε είναι και εξ ορισμού ανόητος. Τι άλλο εννοεί η ανεξαρτησία από το ότι εξαρτάται από τους δικαστές;