Χρειάζεται λοιπόν ένα νέο κίνημα ή απλά η αλλαγή της προσωπικής ζωής του καθενός μας;

Η προέλαση της Αριστεράς έλαβε χώρα σε μεγάλο βαθμό με την έγκριση και την ώθηση των ελίτ του Δυτικού κόσμου.

Οι δεξιοί όταν εμείς διαβάζαμε φιλοσοφία αυτοί διαβάζανε ‘’4 τροχοί’’ , ‘’moto’’ και marie claire.

Υπήρξε ρεβάνς λοιπόν, του Εμφυλίου, αλλά όχι με όπλα αυτήν την φορά και όχι στα βουνά…αυτήν την φορά ο πόλεμος έγινε στην συνείδηση του μέσου Έλληνα και πιστέψτε με η έκβαση ήταν πολύ διαφορετική. Ποτέ δεν ξέχασε, ή συγχώρησε τους δεξιούς για την συμπεριφορά τους μετά το 1949, και εν έτει 2016 πήρε με τον πιο μεγαλειώδη τρόπο το αίμα της πίσω…

Το παρόν Άρθρο επιχειρεί να προβλέψει ποιες ιδεολογίες θα κυριαρχήσουν μελλοντικά, ενώ παράλληλα δίνει και το στίγμα για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να οργανωθούν καλλίτερα οι κοινωνίες, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μία καλλίτερη ζωή.

Ενδιαφέρον θα έχει να περιμένουμε για να δούμε αν η ΝΔ θα καταλάβει τα λάθη της και θα προσπαθήσει να διαχειριστεί την κατάσταση. Ειδάλλως, είναι καταδικασμένη σε μια διαρκή συρρίκνωση που θα την καταστήσει γκαρσονιέρα στην κεντροδεξιά πολυκατοικία.

Η λύση στο πρόβλημα είναι η ίδρυση των Μη Κρατικών Πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα από ΝΠΔΔ. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται πολιτική βούληση αλλά κυρίως αλλαγή του άρθρου 16 του συντάγματος όπου στην παράγραφο 5 αναφέρεται πως και με ποιες προϋποθέσεις παρέχεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Έτσι λοιπόν, με αυτή τη «πρόχειρη» προσέγγιση, λίγο πολύ καταλαβαίνουμε, ποιοι «ένοικοι» κρατάνε το «κλειδί» και ποια είναι η πόρτα που «ξεκλειδώνει», τη Πολιτική Σταθερότητα. Το ερώτημα είναι, αν έχουν το σωστό «κλειδί»……

Αυτό είναι το πρόβλημα της Αριστεράς. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν είναι σε θέση να προτείνει, να επιχειρηματολογήσει, να επιδοκιμάσει προτάσεις, μεταρρυθμίσεις, κοινωνικά κεκτημένα.

Τα στάτους στα κοινωνικά δίκτυα αλλάζεις και όλο στα ούζα ξεσπάς και βαράς το χέρι, μέχρι να σε βαρεθεί κι η παρέα σου.