Ποιο πολίτευμα τελικά είναι αυτό που ευχαριστεί τους ανθρώπους;

Στοχασμοί 02/02/2017

Ποιο πολίτευμα τελικά είναι αυτό που ευχαριστεί τους ανθρώπους;

Τείνω λοιπόν να πιστεύω, όπως έγραφε ο Τόμας Χομπς το 1651 στον «Λεβιάθαν» ότι όντως ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση

Φαντάζομαι ότι πολλοί όπως και γω θα έχετε αναρωτηθεί «Αφού η δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα και εφευρέθηκε πριν σχεδόν 2500 χιλιάδες χρόνια γιατί το αλλάζουν οι άνθρωποι συνεχώς από τότε;»

Η πραγματικότητα είναι σκληρή και αποκαλυπτική και πολύ συνοπτικά έχει ως εξής:

Η δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδας δεν είχε καμία σχέση με αυτό που ονομάζουμε σήμερα δημοκρατία. Δεν ψήφιζαν όλοι παρα μόνο οι Αθηναίοι πολίτες και έχοντες περιουσία. Οι ξένοι-βάρβαροι, σκλάβοι και γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου.
Ακόμα και τότε ο Πλάτωνας έψαχνε το τέλειο πολίτευμα γιατί δεν το έβρισκε στη λεγόμενη δημοκρατία και πρότεινε την αριστοκρατία αλλά κατέληγε ότι τελικά ούτε αυτή είναι δυνατό να παραμένει συνεχώς και θα γίνετε εναλλαγή των πολιτευμάτων γιατί το άριστο δεν είναι εφικτό.
Στο όνομα της δημοκρατίας έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα
Καθένας από εμάς και ειδικά πληθυσμιακές ομάδες στα σημερινά διαμορφωμένα κράτη ( μετά τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648) δίνει διαφορετική σημασία στη δική του δημοκρατία.

Το τέλος της Αθήνας ως πόλης κράτους και της περίφημης δημοκρατίας ήρθε με την εξάπλωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Μετέπειτα ήρθε η Βυζαντινή αυτοκρατορία, η Πρωσική, η Οθωμανική και πολλές άλλες που μόνο δημοκρατίες δεν θα μπορούσε κάποιος να τις ονομάσει. Όλα αυτά στο γνωστό σε εμάς - τους δυτικούς - κόσμο, ενώ παράλληλα υπήρχαν πολιτισμοί και αυτοκρατορίες όπως η Κινεζική και των χωρών της Αμερικής που πάλι δεν έμοιαζαν στη «τέλεια δημοκρατία». Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αρκετοί είχαν την πεποίθηση ότι η δημοκρατία νίκησε. Μέχρι και κοινή συμφωνία των ευρωπαϊκών κρατών είχαμε που χαρακτήριζαν την προσφυγή σε πόλεμο ως παράνομη. Δεν κράτησε ούτε 20 χρόνια το όνειρο και είδαν τον εθνικισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό και τον φασισμό να βρίσκουν έδαφος και να εδραιώνονται στην πολιτισμένη Ευρώπη και να την οδηγούν πάλι σε ένα Β’ ΠΠ. Τονίζεται ότι αυτά τα κινήματα όπως και η μετέπειτα δικτατορία στην Ελλάδα είχαν αν όχι την υποστήριξη, σίγουρα την ανοχή των πολιτών.

Είναι πλέον κοινό κτήμα ότι Ο Β ΠΠ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΤΑΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΡΕΛΟ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΑΛΑΒΟ ΛΑΤΡΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΡΩΜΗΣ (ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ).

Μετά και την κατάρρευση του κομμουνισμού κάποιοι είπαν ότι η «δημοκρατία» είναι πλέον ο μόνος τρόπος διακυβέρνησης. Κι αν είναι, που οφείλεται η άνοδος και πάλι του εθνικισμού σε αρκετές χώρες της Ευρώπης; Η εκλογή του Τραμπ από τις διδάσκουσες τον φιλελευθερισμό ΗΠΑ; Η άνοδος της Λεπέν στη Γαλλία και πολλά άλλα δείγματα της ραγδαίας αλλαγής στο πολιτικό τοπίο.

Χώρες που περηφανεύονται για τον ιστορικό κοινοβουλευτισμό τους όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και για τη διάκριση των εξουσιών τους όπως οι ΗΠΑ, το έκαναν απομυζώντας τις αποικίες τους οι πρώτοι και τον λοιπό κόσμο οι δεύτεροι. Δημοκρατία δηλαδή με ξένους πόρους και αίμα «βαρβάρων».

Κλείνω με μια μικρή αναφορά στην επίτευξη της δημοκρατίας κατά τη μεταπολίτευση στη χώρα μας. Μας άρεσε η προσφερόμενη δημοκρατία, όχι συνεχώς βέβαια, αλλά:

κάθε τετραετία (στη καλύτερη περίπτωση) που ήταν οι δικοί μας πάνω (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και διόριζαν τους άχρηστους αλλά και ικανούς συγγενείς μας.
Όταν κανόνιζαν να πάρουμε τις μούφα επιδοτήσεις και τα δάνεια από τις τράπεζες
Όταν ξέραμε ότι ο Ανδρέας αύξανε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων με δανεικά αλλά δεν μας ένοιαζε.
Όταν δήλωναν οι αγρότες ζημίες από καιρικές συνθήκες ενώ δεν είχαν πάθει τίποτα και τα έπαιρναν διπλά.
Η παράθεση κακών παραδειγμάτων δεν έχει τέλος…

Δημοκρατία… Τείνω λοιπόν να πιστεύω, όπως έγραφε ο Τόμας Χομπς το 1651 στον «Λεβιάθαν» ότι όντως ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση και θυσιάζει απλά την ελευθερία του για την ασφάλειά που του προσφέρει το κράτος. Από εκεί και πέρα οι εκφραστές των πολιτευμάτων αρχίζουν τις εξαγγελίες και πλειοδοτούν σε κάθε ιστορική περίοδο όχι αυτοί που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των περισσοτέρων αλλά αυτοί που καταφέρνουν να πείσουν τους περισσότερους ότι θα βγουν κερδισμένοι από αυτό. Πρωτίστως ασχολούνται με τη πολιτική για οικονομικές απολαβές και ικανοποίηση των φιλοδοξιών τους. Ιδεολόγοι αν όχι ανύπαρκτοι τουλάχιστον μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Πολύ απλά κανένα πολίτευμα τελικά δεν ευχαριστεί τους ανθρώπους γιατί είναι εγωιστές , επιλέγουν πάντα αυτό που ικανοποιεί τα συμφέροντά τους και όχι αυτά που θα οδηγούσαν στην τέλεια κοινωνία.

Φανταστείτε να κληθούμε σε λίγο καιρό να επιλέξουμε για να μας βγάλει από τη κρίση μεταξύ Μητσοτάκη και Παπανδρέου; Πόσο πιο κάτω να πέσεις σαν λαός;

Περισσότερα: