Η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν η πρώτη πράξη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης.

Όποιος έχει βιώσει, κάθε μορφή δικατορίας εκ δεξιών ή αριστερών, θα μας διαολόστελνε κανονικά αν είχε την ευκαιρία να εμπλακεί σε διάλογο για το ποιο καθεστώς είχε τα περισσότερα θύματα ή για το ποιος είχε το ιδεολογικό πλεονέκτημα και τις «αγαθές προθέσεις». 

Στην παγκόσμια ιστορία παρουσιάζονται συχνά μορφές των οποίων η δράση συνυφαίνεται άρρηκτα, με μια ποικιλία τρόπων, και τα έργα και οι ημέρες της μιας δεν μπορεί να κατανοηθούν ανεξάρτητα από εκείνα της άλλης. Ο Σωκράτης και ο Πλάτων, ο Καίσαρας και ο Βρούτος, ο Μαρξ και ο Ένγκελς, οι αδελφοί Κένεντι παρέχουν σχετικά παραδείγματα.

Το παρόν είναι ένα απόσπασμα από το Κεφάλαιο 1 του υπό έκδοση βιβλίου του Χρήστου Κεφαλή «Λένιν. Η διάνοια της επανάστασης», εκδόσεις Τόπος, Αθήνα 2017

Όσο η λαϊκή μάζα στρέφεται προς τη δημοκρατία, η ειδική εκείνη τάξη που ασχολείται με τη βιομηχανική παραγωγή γίνεται όλο και πιο αριστοκρατική

Μια απάντηση στον Νίκο Κοσμαδάκη

Ναι ο Φιντέλ εγκαθίδρυσε μαρξιστικό σοσιαλιστικό κράτος επι πέντε και πλέον δεκαετίες, λίγα μίλια απ τις ακτές των πανίσχυρων ΗΠΑ κι αυτό αρκεί για μια θέση στην Ιστορία.

Η δικτατορία ότι ιδεολογικό πρόσημο και να έχει παραμένει μια απεχθής για τους πολίτες κατάσταση.

Ο Μαρξ παρέβλεψε την ανθρώπινη φύση. Θεώρησε πως η εξουσία ανακυκλώνεται εύκολα και πως ο άνθρωπος δε διακρίνεται από εγωισμό αλλά από μια αυθόρμητη αλληλεγγύη. Θεώρησε πως τα άτομα δεν είναι φιλόδοξα και πως ο θώκος της εξουσίας είναι για όλους.

Η ιστορία απέδειξε, ωστόσο, ότι η εκπλήρωση αυτών των δυνατοτήτων ήταν ασύμβατη με τις καταπιεστικές πρακτικές του σταλινισμού.