Υπάρχουν εποχές όπου ο άνθρωπος, ως το πιο (γνωστό) νοήμον ον, προχώρησε μέσα σε μια σύντομη περίοδο σε προοδευτικά άλματα, υπερπηδώντας τις διαφορές και διαλύοντας ιδεοληψίες διαφοροποίησης στην μήτρα τους. Ήταν ακόμα Ρωμαϊκή αυτοκρατορία όταν το «hospes hostis» (κάθε ξένος είναι εχθρός) κατατροπώθηκε με το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μΧ και το άλμα πολιτισμού, αυτό της απόδοσης ανεξιθρησκίας επετεύχθη, για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, 1703 χρόνια πριν.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο άνθρωπος της Δύσης, ξανάπεσε στη δίνη του θρησκευτικού φανατισμού, αφού δε διδάχθηκε από την ιστορία και άρα ήταν αναγκασμένος να την ξαναζήσει. Ο φανατισμός διέπνεε το μεσαίωνα τους αδύναμους και τους ντροπαλούς, που δεν καίγαν απλά βιβλία, αλλά ανθρώπους. Ο Βολταίρος χρόνια μετά θα έγραφε για κείνη την εποχή: «Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις απιθανότητες, είναι ικανοί να σε πείσουν να διαπράξεις φρικαλεότητες». Κι αυτό γινόταν. Με μικρές εξαιρέσεις. Αυτές ήταν οι φορές που άνθρωπος γύρισε πίσω και είδε τα λάθη του. Σαν αύριο, 7 Ιουλίου του 1456, η Ιωάννα της Λωραίνης αθωώθηκε από το εκκλησιαστικό δικαστήριο στη Ρουέν, όταν το τελευταίο απεφάνθη πως δεν ήταν αιρετική και μάγισσα, 25 χρόνια μετά το θάνατό της στην πυρά. Κι ο κύκλος συνεχίζεται..
Μισή και πλέον χιλιετία μετά, την ίδια μέρα, 7 Ιουλίου, άλλοι θρησκευτικά φανατισμένοι (το 2005) θα ενεργούσαν με τετραπλή βομβιστική επίθεση στο Λονδίνο, με 56 νεκρούς, αυτή τη φορά για να ενισχύσουν τη δυναμική ενός Θεού, με άλλο όνομα. Το 2005 (!), όπου ο άνθρωπος θα έπρεπε να έχει καταλάβει ότι οι χειρότεροι διαφημιστές της εκάστοτε πίστης, είναι οι ίδιοι οι φανατικοί της. Ανασφαλείς άνθρωποι, που ψάχνουν προαιώνιες απαντήσεις για την ίδια τους τη φύση, τη λανθάνουσα και την θνησιγενή, με ισχυρές προκαταλήψεις, που διπλασιάζουν την προσπάθεια έχοντας ξεχάσει το σκοπό.
Είναι λοιπόν εμφανές, για όποιον κοιτά στην ιστορία ότι η τρομοκρατική απειλή δε ξεπήδησε τώρα, όπως κάποιοι παρουσιάζουν και μάλιστα θα είναι μαζί μας για πολλές δεκαετίες ακόμα. Χώρες δυτικές θα αναγκαστούν να επενδύσουν σε μέτρα για την προστασία των πολιτών τους και να ταΐζουν ένα μάταιο κύκλο εκδημοκρατισμού των υπολοίπων κρατών αντιδρώντας ατέρμονα με κόψιμο κεφαλής σε μια λερναία ύδρα. Η προσπάθεια τους ως ξερίζωμα, (κάθε άλλο παρά διαφωτισμό), θα φλογίζει για πάντα τον φανατικό - χωρίς ποτέ να τον μεταπείθει! Χρειάζεται χρόνος για μεγαλώσει ο άνθρωπος, πριν ξαναμικρύνει.
Η γεοπολιτική το έτος 2016 μας πετυχαίνει στο κάτω μέρος του τροχού, έχοντας αλλάξει άρδην. Οι φεντεραλιστές καταπνήχθηκαν κάτω από τους εθνικισμούς και η Ε.Ε. βρίσκεται στην πιο αδύναμη φάση των τελευταίων 25 ετών. Έχει χάσει την εσωτερική της συνοχή και δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις ούτε προοδευτικές ούτε κατασταλτικές, αφού οι συσχετισμοί είναι ρευστοποιημένοι. Η επάνοδος της Ρωσίας, του Βλαντιμίρ Πούτιν κρίνεται από πολλούς ως μια επιχείρηση να αναδιαιρεθεί η Ευρώπη, με τις αντι-επεμβάσεις του στις κακά σχεδιασμένες κινήσεις των δυτικών, στην ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ το 2006 και στην ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή "οικογένεια" το 2014. Οι ΗΠΑ, συνεχίζουν την κόντρα με την ανάπτυξη νατοϊκών δυνάμεων στις βαλτικές χώρες και στην Πολωνία, πράγμα που δείχνει ότι η συμμαχία παραμένει αποφασισμένη δογματικά στο να μη γεφυρώσει τα χάσματα με την Ρωσία και να μη συγκεντρωθούν στις κοινές απειλές της τρομοκρατίας. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή σε Βρυξέλλες, Παρίσι, αλλά και στο Ορλάντο και στο Σαν Μπερναρντίνο, ακόμα και στην μουσουλμανική Κωνσταντινούπολη.
Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι η άλλη άκρη του φιδιού, που έχει και αυτή κεφάλι. Ακόμα και στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού, ο Ντόναλντ Τραμπ, «άξεστος» και «άσχετος», προκαλεί με τις δηλώσεις του για γκετοποίηση και περιορισμό εισόδου μουσουλμάνων στις ΗΠΑ. Είναι ακριβώς αυτό που δεν πρέπει να γίνει κι έχει ακριβώς αυτές τις ιστορικές προϋποθέσεις για να γίνει, πράγμα τρομακτικό.
Οι παλιές ευρωπαϊκές και αμερικανικές δημοκρατικές δυνάμεις δεν έχουν τη δύναμη να δώσουν τη λύση και δεν φαίνεται να έχουν τα πρόσωπα για να το κάνουν. Η «πνευματική ελίτ» του μεσαίου χώρου έχει εκλείψει και όσοι μείναν επιχειρηματολογούν με ένα εσάνς πολίτικαλι κορεκτ, για να μη θίξουν. Όπως, ο Christorpher Hitchens είχε πει, αυτό είναι μάταιο, αυτοί που θέλουν σώνει και καλά να «προσβληθούν» θα ανακαλύψουν μια πρόκληση σε οτιδήποτε! Δεν είναι ποτέ δυνατό να προσαρμοσθούμε όσο χρειάζεται για να φανούμε ευχάριστοι στους φανατικούς και είναι ΜΕΙΩΤΙΚΌ να κάνουμε μια τέτοια προσπάθεια.
Η παγκόσμια κοινότητα χρειάζεται τώρα παρά ποτέ, αυτούς τους ισχυρούς δημοκράτες, που θα ενώσουν και δε θα μοιράσουν. Μη έχοντας σημασία πόσοι είναι , αλλά που επιτέλους είναι (!).
Περισσότερα:
-
-
1
