Τώρα τελευταία έντονη συζήτηση γίνεται για την αύξηση της θητείας λόγο έλλειψης επάνδρωσης στις μονάδες ανά την επικράτεια. Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι αντέδρασαν σφοδρά στην ανακοίνωση αυτή, που ουδέποτε όμως έγινε υπουργική απόφαση και παρέμεινε στην σφαίρα της συζήτησης. Πολλές κομματικές νεολαίες ήταν και είναι αντίθετες στην αύξηση της θητείας, προβάλλοντας σαν επιχείρημα ότι είναι χρόνος χαμένος και άχρηστος. Αυτό βεβαία σαν επιχείρημα, κατά τον υπογράφων πάντα, είναι τελείως σαθρό και δε βαίζεται στην πραγματικότητα.

Mε την ίδια λογική κάποιος θα μπορούσε να πει ότι όσο άχρηστος είναι ο στρατός, τόσο άχρηστο είναι και το λύκειο ή το πανεπιστήμιο που πραγματικά κανείς δεν μαθαίνει τίποτα στο επίπεδο που θα έπρεπε, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Η θητεία είναι απαραίτητη, εφόσον δεν μπορούμε να έχουμε έναν πλήρως επαγγελματικό στρατό, κάτι που έχει τεράστιο κόστος συντήρησης για την υπεράσπιση της πατρίδος. Η στρατιωτική θητεία ως βάση του στρατού φαίνεται να είναι μονόδρομος. Το γεγονός ότι οι κομματικές-φοιτητικές νεολαίες είναι ενάντια σε κάθε αύξηση της θητείας έχει τόση λογική, όσο το να αποφάσιζαν οι στρατιωτικοί για την διάρκεια του σχολικού έτους.

Η χρονική διάρκεια της θητείας είναι κάτι το οποίο πρέπει να αποφασίζεται από την ανώτερη στρατιωτική ηγεσία βάσει των απειλών που δέχεται η χώρα και σύμφωνα με το δόγμα λειτουργίας του στρατεύματος, και σίγουρα δεν είναι δουλειά του κάθε πολιτικού, ο οποίος χωρίς καμία μελέτη αποφασίζει την διάρκεια της, για λόγους δημοσιότητας και αρεσκείας. Η διάρκεια της θητείας είναι υπόθεση που απαιτεί μελέτη και προεργασία ώστε ακόμα και αν γίνει μείωση της θητείας να γίνει με τρόπο που να μην επηρεάζει την λειτουργία των μονάδων και να μην έχουμε το φαινόμενο στρατεύσιμοι να κάνουν τριπλοβάρδιες για προλάβουν τα πάντα και τελικά να μην προλαβαίνουν τίποτα, συνήθως σε βάρος της εκπαίδευσης τους.

Η θητεία είναι μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, μια ευκαιρία για κοινωνικοποίηση ατόμων από διαφορετικούς οικονομικούς και μορφωτικούς κόσμους, μια ευκαιρία για μια πραγματική επαφή με την κοινωνία και δεν είναι τυχαίο ότι οι παλαιότερες γενιές αναφέρονταν στον στρατό αποκαλώντας τον “μεγάλο σχολείο” . Κάποιοι θα πουν ότι είναι ένα άξεστο περιβάλλον χωρίς σεβασμό στην προσωπικότητα του ατόμου. Από την άλλη βέβαια, κανένας τομέας στην σημερινή Ελλάδα δεν λειτουργεί τέλεια και όσοι έχουν δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα ξέρουν πολύ καλά από προσβολές στην προσωπικότητα, ειδικά όταν το άτομο έχει ανάγκη την εργασία. Κάποιοι άλλοι, θα αντιδράσουν κάνοντας υπερβολικά σχόλια, όπως ότι στο στρατό προετοιμάζεσαι για ‘δολοφόνος,’ αποδίδοντας ένα χαρακτηριστικό που μπορεί να είναι μια πραγματικότητα – βάσει της εμπειρίας που αποκτάς-, δυστυχώς όμως οι πόλεμοι δεν γίνονται με φιλοφρονήσεις και άνθη.

Πάντοτε θα υπάρχουν κατακριτές της θητείας, αλλά η θητεία είναι κάτι αναγκαίο και όσες κοινωνίες κινήθηκαν σε αντίθετα μονοπάτια, δεν επιβίωσαν, αλλά, υποτάχθηκαν και εξαφανίστηκαν. Ας αφήσουμε λοιπόν την θητεία να την καθορίσουν αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα. Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι, ακόμα και όταν γίνονται κινήσεις προς μείωση θητείας ή κλείσιμο στρατοπέδων, αυτό πρέπει να γίνεται πάντα σε συνεννόηση με τους στρατιωτικούς και έπειτα από μελέτη, διαφορετικά, ο στρατός θα γίνει σαν τα ολυμπιακά έργα… περήφανα και άδεια! Αντιδραστικοί στην ιδέα του στρατού πάντα θα υπάρχουν, αλλά η άμυνα μιας χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε σε δημοσιοσχεσίτες πολιτικούς και άφρονες αντιδραστικούς.