Δεν ξέρω πόσοι “αριστεροί” έχουν αντιληφθεί ότι τα χρήματα που ξοδεύει μια κυβέρνηση δεν της τα στέλνει ο Θεός, αλλά τα παίρνει από τις τσέπες των φορολογουμένων και μάλιστα με το “έτσι το θέλω”

Όσο όμως ο κρατισμός βασιλεύει, ούτε ανάπτυξη, ούτε σωστή δημοκρατία θα δούμε.

Αν η Ελλάδα δεν μείωνε τις κρατικές δαπάνες (μισθοί-συντάξεις) και κάλυπτε το έλλειμμα μέσω αύξησης των φόρων, θα είχε λιγότερο χρέος (150% του ΑΕΠ αντί για 180%) και πολύ μικρότερη ύφεση (περίπου 5% αντί για 25%) την περίοδο 2010-14. Αυτό διότι η μείωση των δαπανών οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ, σε σχέση με μια αύξηση των φόρων.

Βασικό αίτημα όλων, θα έπρεπε να είναι, η όσο το δυνατόν σμίκρυνση του Κράτους. Το μεγάλο Κράτος έχει και μεγάλα έξοδα. Τα μεγάλα έξοδα απαιτούν υψηλούς φόρους, που πληρώνουν, προφανώς, οι Πολίτες.

Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα ψευτο-δίπολο αριστεράς και δεξιάς. Πρέπει να είσαι ή το ένα ή το άλλο. Και μάλιστα οι περισσότεροι από εμάς έχουν μια πολύ συγκεχυμένη αντίληψη για αυτούς τους 2 χώρους. Θα προσπαθήσω λοιπόν, σε μια προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού, να καταθέσω τη «δική μου» ερμηνεία για τις ανωτέρω πολιτικές ιδεολογίες, ελπίζοντας να φανεί χρήσιμη στους περισσοτέρους.

Ο ελεύθερος ανταγωνισμός σε ένα πλαίσιο κανόνων και ευνομίας έχει ως αποτέλεσμα καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες και προϊόντα για τον πολίτη. Πάντα.

Τώρα ένα άλλο,άκρως κρατικίστικο κόμμα πεινασμένων,αναμένει ν´αναλάβει την εξουσία για να συνεχίσει το πάρτι,αφού μερίδα του κόσμου δεν λέει να καταλάβει ότι οι κρατιστές είναι οι αποκλειστικοί υπαίτιοι της χρεοκοπίας.