Yπάρχει μία υπολανθάνουσα τάση που ενδυναμώνεται διαχρονικά και αφορά τους νέους ανθρώπους στις δυτικές δημοκρατίες.  δηλαδή ακριβώς εκείνη την ομάδα του πληθυσμού που συνδεόταν κάποτε με προοδευτικές αντιλήψεις και την κοινωνική αλλαγή. 

Έχει επικρατήσει σταδιακά στα μεταπολιτευτικά χρόνια η δυναμική καταστολή να ταυτίζεται με απολυταρχικές ή χουντικές πρακτικές.  Η ασυδοσία και αυθαιρεσία δεν είναι δομικές αδυναμίες της δημοκρατίας αλλά ξεκάθαρη κυβερνητική επιλογή.  Ας παύσει η δημοκρατία μας λοιπόν να είναι μαλθακή και να δίνει ερείσματα και ευκαιρίες σε ακραίους κάθε προέλευσης.  

Η θέση του αρχηγού του κράτους είναι για να υπηρετεί την ενότητα του έθνους, την ευθύνη για την διακυβέρνηση της χώρας θα πρέπει να την έχουν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, σε συνάρτηση με το εθνικό κοινοβούλιο και όχι ο ανώτατος άρχοντας, ο οποίος θα πρέπει να είναι ίσος για όλους τους πολίτες μιας χώρας.

Τείνω λοιπόν να πιστεύω, όπως έγραφε ο Τόμας Χομπς το 1651 στον «Λεβιάθαν» ότι όντως ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση

Όλα αυτά τα ανατριχιαστικά παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς, πρέπει να διεγείρουν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά κάθε εχέφρονα και ευυπόληπτου πολίτη.

Το marketing, τα ΜΜΕ, η διαφήμιση έχει αντικαταστήσει την ικανότητα και τη γνώση, υπάρχουν άλλωστε εκατομμύρια άνθρωποι, που γνωρίζουν τον υποψήφιο τους μόνο από την ψεύτικη εικόνα που τους παρουσιάζουν οι ειδικοί των δημοσίων σχέσεων.

«Αν θέλετε την εύνοια των μαζών, πρέπει να λέτε τα πιο ηλίθια και τα πιο χοντρά ψέματα.» (Α. Χίτλερ)

Ναι, όσο και αν φαίνεται περίεργο σε κάποιους, η αρχή της καθολικότητας δεν εφαρμόζεται εξ’ολοκλήρου πρός όλους τους Έλληνες.

Για να μην καταλήξει όμως όλη η εξουσία σε ένα σώμα, ο Μεταξάς χωρίζει τους αντιπρόσωπους του λάου σε τρία σώματα φορείς των τριών εξουσιών. Οι αντιπρόσωποι δεν μπορεί να μετέχουν σε περισσότερα από ένα συμβούλιο και είναι άμισθοι.

Τα στάτους στα κοινωνικά δίκτυα αλλάζεις και όλο στα ούζα ξεσπάς και βαράς το χέρι, μέχρι να σε βαρεθεί κι η παρέα σου.