Με την επικείμενη, ίσως, εφαρμογή του σχεδίου «Αθηνά», το οποίο πρόκειται να φέρει ριζικές αλλαγές στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με πρωταγωνιστές ΑΕΙ και ΤΕΙ ολόκληρης της χώρας, πρέπει να αναλογιστεί κανείς, την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης» που εφαρμόστηκε για το υποτιθέμενο νοικοκυριό των αυτοδιοικήσεων στην χώρα. Ένα σχέδιο λοιπόν, το οποίο δημιουργήθηκε και εφαρμόστηκε για περιορισμό δαπανών και καλύτερης λειτουργίας.

Πράγματι, άλλαξε κάτι; Κι αν άλλαξε, άραγε κινήθηκε προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Αναλογιζόμενος, του τι είδους συνέπειες μπορεί να δημιουργήσει ένα τέτοιο σχέδιο, ξεχωρίζω αυτές της φοιτητικής αντίδρασης, που ίσως να υποστηριχτεί ένθερμα από τις τοπικές κοινωνίες, καθώς τόσο οι φοιτητές όσο και οι τοπικές περιφερειακές κοινωνίες μένουν μετέωροι και κυριολεκτικά στον αέρα. Με μια πιο λεπτομερή σκέψη, ίσως αυτό να επιφέρει και την αντίδραση της κοινωνίας γενικότερα, αφού ούτε οι οικογένειες δεν έχουν την δυνατότητα πλέον να υποστηρίξουν τις σπουδές των παιδιών τους, ούτε θα υπάρχει η δυνατότητα της κρατικής ενίσχυσης και αρωγής.Η έλλειψη φοιτητών αποφέρει μείωση εισοδημάτων σε κοινωνίες που έχουν ανάγκη, αλλά και γενικότερα προβλήματα στην οικονομία, καθώς δεν θα υπάρχουν οι απαραίτητες μετακινήσεις, τα βασικά έξοδα ενός ανθρώπου που διαβιεί μακριά από την οικογενειακή εστία. Το σημαντικότερο πρόβλημα όμως που πρόκειται να προκύψει, είναι αυτό της αδυναμίας της εκπαίδευσης και συνεπώς της αδυναμίας μιας χώρας να προάγει τον πνευματικό βίο και τέλοσπάντων να ενισχύσει μια από τις λίγες εναπομείναντες παραγωγικές της μονάδες, δηλαδή την παραγωγή επιστημόνων, κάτι το οποίο είναι κοινώς αποδεκτό στα ευρύτερα διεθνή.

Στο σημείο αυτό φτάνει να αναρωτηθεί κανείς, αν ίσως πράγματι, τα τότε λόγια του Χένρυ Κίσινγκερ, σχετικά με τους Έλληνες, βρίσκουν ολοένα ανοιχτά πεδία, στα μονοπάτια της γεωστρατηγικής πολιτικής. Ίσως, πράγματι να ακούγεται σαν καταστροφολογία ή ανοησία, ή πιο απλά, ας το εκλάβει κανείς, ως μια αναφορά. Αξίζει, όμως νομίζω, να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο πρέπει να «συμμαζευτεί» η εκπαίδευση στη χώρα μας, ενώ να μένουν τόσα σκάνδαλα και τόσα άλλα ασυμμάζευτα. « Εκεί που ανοίγουν σχολεία, κλείνουν φυλακές» … Στην αντιστροφή του προηγούμενου, μάλλον θα υπάρξει σοβαρό και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Με λίγα λόγια, μπορεί, λέω μπορεί, να υπάρχει όντως μια καλή θέληση για να τιμωρηθούν κάποιοι που άνοιξαν αυθαίρετα πανεπιστήμια, ή να υπάρχει κάποιου είδους ανάγκη για νοικοκύρεμα της παιδείας σ’ αυτή τη χώρα, μιας παιδείας με χρόνια προβλήματα που δεν έχουν καταφέρει οι κύριοι αρμόδιοι να επιλύσουν μέχρι σήμερα, μιας παιδείας όμως, που βγάζει λαμπρούς επιστήμονες με διεθνή φήμη και κύρος, ακόμη και με τόσα προβλήματα.

Έχω την εντύπωση όμως πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κόψει τα όνειρα και τα ιδανικά, ενός νέου ανθρώπου, που διεκδικεί την αξιοπρέπεια και την ζωή μέσα από τον προσωπικό του αγώνα, μέσα από τόσες δυσκολίες. Για τον λόγο αυτό ως φοιτητής ενός περιφερειακού πανεπιστημίου αλλά κυρίως ως νέος άνθρωπος, ζητώ να ασκήσω κι εγώ και όλοι υπόλοιποι συνάδελφοί μου ανά την Ελλάδα, το δικαίωμα στην γνώση, το δικαίωμα στο όνειρο, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.