Αννα-διατυπώσεις...
Ως πότε η χώρα μου θα είναι οίκος αν(τ)οχής;
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Η χώρα μας απειλείται από κάτι μεγαλύτερο από την οικονομική καταστροφή. Από την απώλεια της εθνικής της ταυτότητας, της ιστορικής της σφραγίδας και το δικαίωμά της στην θρησκευτική και πολιτική της ανεξαρτησία.
Σύγχρονοι Κουασιμόδοι
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Ζούμε ως Κουασιμόδοι, αρκεί το εσωτερικό μας να έχει γερά θεμέλια και εκείνη την ομορφια την αφειδώλευτη του Πλάστη και του κήπου της ψυχής που ανθίζει υπό βροχή κακεντρέχειας.
Ζωντανά Παραμύθια
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Κάθε τέτοια εποχή γεννιέται μέσα μου ένα σιαμαίο πλάσμα. Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα που ξεψυχά παγωμένο μια παραμονή Χριστουγέννων στο δρόμο, ενωμένο με την ευτυχισμένη Κλάρα του Καρυοθραύστη.
Ο δίχως όρια, ευρέως καταπατάται
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Είναι που μας παραμυθιάζουν με ότι γνωρίζουν πως έχουμε ανάγκη για να υποκριθούμε τους αντιρρησίες. Έτσι, όταν θα έχουμε πέσει στην απόλυτη νιρβάνα, να μας οδηγήσουν εκεί που θέλουν. Στην ανωνυμία, την απροσωπία, την υποδούλωση.
«Αννούλα»
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Το κειμενο που ακολουθει αφιερώνεται διχως πολλά λόγια σε κάθε παιδί που βιώνει εφιάλτες. Σε κάθε γονιό που επιτρέπει στο παιδί του να βιώνει ανάλογες καταστάσεις και δεν αναλογίζεται το εγκλημα που διαπράττει! Σε κάθε Αννούλα και κάθε μικρό ήρωα ...
Λευτέρης Πανούσης - Ελλάδα και Παγκόσμιο Χάος
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Εν ολίγοις… Διαφωνώ κι εγώ, καθέτως, οριζοντίως και πλαγίως, με την τυφλή βία των ες-ες ή των μπολσεβίκων του Λένιν ή των ισλαμοφασιστών ή των πρωτοπαλλήκαρων της «αραβικής άνοιξης». Το αίμα και οι αγριότητες μου γυρίζουν τα άντερα
Μιχάλης Σούμας - Μιλώντας με νότες
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Η μουσική χρειάζεται ονειροπόλους, επαναστάτες και ασυμβίβαστους, όπως γενικότερα η τέχνη, αλλιώς... θα ζούμε σε γυάλες!!
Πίστη - Εμπιστοσύνη – Αξιοπιστία
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Την Ελπίδα γιατί είναι το Φως στις ψυχές μας και η δύναμη να παμε παρακάτω. Την Πίστη, γιατί αν δεν πιστεύουμε κάπου, δεν υπάρχουμε
Το επόμενο λεπτό δεν μας ανήκει
γράφει η Τσεκούρα Άννα
Με ποιον συναισθανόμαστε τα ίδια πράγματα; Με ποιον δεν θέλουμε να τελειώσει η νύχτα που περνάμε μαζί του; Με ποιον σταματάει ο χρόνος ή δεν μας ενδιαφέρει ο χρόνος… Ποιος μας κάνει να ξεχνάμε ότι μας πόνεσε; Ποιος μας κάνει να νιώθουμε πως δεν φοβόμαστε; Ποιος είναι εκείνος που θα θέλαμε να σβήσουμε το χρόνο μας, δίπλα του;