Μακεδονικό λοιπόν, χαμόοοοος…Ξεπουλάνε την χώρα, ξεπουλάνε τα σύμβολα, ξεπουλάνε τα ονόματα και δώστου διαμαρτυρίες και δώστου Θεοδωράκηδες και δώστου μακεδονομάχους. Τι γίνεται ρε παιδιά, τα δώσαμε όλα; Πάει λέω με μιση Μακεδονία μείναμε, και ποιο κομμάτι κρατήσαμε; Το φιλέτο ή το άλλο το κακό; Πφφφφ μπέρδεμα, κάτσε λέω να πάω να διαβάσω την συμφωνία να δούμε τι έχουμε και τι δεν έχουμε.

«Ανέκαθεν τα παιδιά δεν συμπαθούν τη μελέτη. Θα προτιμούσαν να παίζουν, και εάν έχετε τα ενδιαφέροντά τους στο επίκεντρο, τότε θα τους επιτρέψετε να μαθαίνουν ενώ παίζουν.» – Carl Orff

Ο πρωθυπουργός, θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει την χώρα σε ένα ένδοξο ναυάγιο και με ένα εθνικοπατριωτικό διάγγελμα να κερδίσει την συμπάθεια της πλειοψηφίας των πολιτών. Δεν το έκανε. Επέλεξε να πάρει πάνω του το πολιτικό κόστος της λύσης, ακόμα κι αν αυτό του στοιχήσει, όπως έκανε τον Ιούλιο του 2015. Κάτι τέτοιες στιγμές, όταν το ορθό ταυτίζεται με το δύσκολο, η ιστορία γεννάει τους ηγέτες.